Trudno się daje lajka takiemu tekstowi, ale dziękuję Ci za niego. Czy książka porusza temat jak to mozliwe, że mając praktyczny monopol na dany surowiec można doprowadzić do wzorstu lokalnej elity, a nie rozwoju całego społeczeństwa/kraju (na kontrprzykładzie krajów, które taki sukces osiągnęły)? Na zdrowy rozum to powinna być kwitnąca dżungla niczym najbogatsze kraje z Zatoki Perskiej, prawda? Choć kończąc to zdanie miałem już w głowie obrazy z takich "rajów" siedzących na ropie, jak Irak, Iran, Libia, Rosja czy Wenezuela. Widocznie nie każdy może być Norwegią, ZEA czy Kuwejtem...
Jeśli jest uczucie, które towarzyszy większości ludzi w obecnych czasach, jest nim „bezsilność”. Odczuwana świadomie lub zagadana w głowie. Maszyna jest zbyt masywna, koła zębate kręcą się zbyt szybko, gorąc bije nie do zniesienia, a do tego maszyna, która mieli wszystko co ma przed sobą, grał przyjemną dla ucha melodię kojącą nerwy jej operatorów.
Trudno się daje lajka takiemu tekstowi, ale dziękuję Ci za niego. Czy książka porusza temat jak to mozliwe, że mając praktyczny monopol na dany surowiec można doprowadzić do wzorstu lokalnej elity, a nie rozwoju całego społeczeństwa/kraju (na kontrprzykładzie krajów, które taki sukces osiągnęły)? Na zdrowy rozum to powinna być kwitnąca dżungla niczym najbogatsze kraje z Zatoki Perskiej, prawda? Choć kończąc to zdanie miałem już w głowie obrazy z takich "rajów" siedzących na ropie, jak Irak, Iran, Libia, Rosja czy Wenezuela. Widocznie nie każdy może być Norwegią, ZEA czy Kuwejtem...
Jeśli jest uczucie, które towarzyszy większości ludzi w obecnych czasach, jest nim „bezsilność”. Odczuwana świadomie lub zagadana w głowie. Maszyna jest zbyt masywna, koła zębate kręcą się zbyt szybko, gorąc bije nie do zniesienia, a do tego maszyna, która mieli wszystko co ma przed sobą, grał przyjemną dla ucha melodię kojącą nerwy jej operatorów.